-No tak. On umie wyjsc ze swojego ciała, a ja z tego porąbanego gigai ni jak. Moze ta oznaka mi pomoże, chociaż wątpie.-pomyślałam
Popatrzyłam się na Johna i na tych ludzi. Nie mają szans z nim. Shinigami z moca ognia to nie przelewki.

Zdziwiłam sie lekko.
-Czemu ich nie zabijesz jako Shinigami? To nic nie warte śmiecie, które chciały mnie zgłwacić, wykorzystac jak hollowy w Hunco Mundo zanim przybyłam tutaj.
Mimo to nie wiedziałam czemu zarządziliśmy odwrót.

Teraz to na serio nic nie rozumiałam. Nie chciał ich zabić. Wystarczyło odciąć im ręce albo inną kończyne.
-Spokojnie. Nic mi nie jest. Mam tylko guza z tyłu głowy po uderzeniu w ścianę.
Uspokoiłam go i sama też starałam się uspokoić.

Teraz już wiedziałam, ze to uczucie jest lepsze niz każde inne. Chciałam tylko to i niczego więcej.
-Dziękuje, zę po mnie przyszedłeś.
Nadal byłam w niego wtulona.

Spojrzałam na niego, ale po chwili spuściłam głowę.
-Nie...Nie chce tam wracać. Tam.. Tam jest tylko ciemność i samotność....Chce...Chce zostać z tobą.-powiedziałam
Oczy robiły mi sie szkliste, ale nie chciałam dać po sobie poznać., ze chce płakać.

Przytuliłam sie do niego.
-Dziękuje
Byłam szczęśliwa, ze nie wrócę do tego okropnego miejsca.